Նա այնքան գեղեցիկ և հաճելի էր պատմում այդ ամենը այնքան վարակիչ, որ ակամայից ժպիտ հայտնվեց դեմքիս, մի բարի ու անկեղծ ժպիտ, որոնց պատճառը կարող են դառնալ միայն լավ հուշերը, այնպիսինները` որոնց մասին գիտենք միայն մենք երեքով Ես, Դու, Նա:
Նա չլքեց ինձ անգամ այսօր, երբ ի վիճակի չէի ոչինչ անելու, ամբողջ օրը ականջներիս մեջ ձայնդ էի լսում և անցորդների խորդ հայացքներում քոննեի փնտրում, որն այնքան ջերմ ու հարազատ էր ինձ համար: Եվ որի մասին ինձ այօր հիշեցնում է նա` Անձրևը:
Այն դեռ երկար կպատմի մեր պատմությունը. դրա մասին կլսեն բոլորը, սակայն ոչ ոք չի հասկանա Նրա լեզուն մեզանից բացի: Եվ ամեն անգամ նա կգա և կպատմի այն սիրահար զույգի խենթ արարքները, որի լուռ վկան է եղել նույն ինքը Անձրևը, իմ միակ անկեղծ ու անբաժան ընկերը:
