Ps. Անամոթի պես քեզ դեռ սիրում եմ:
Սիրում եմ քեզ, հոգնել եմ այս բառերը անպատասխան կրկնելուց: Ինձ այսքանն էլ բավական է, այլևս քեզ այդ խոսքերը չեմ ասի, չնայած իմ համար դրանք պարզապես խոսքեր չէին, այլ մի ամբողջ ներաշխարհ, աշհարհ` որտեղ այս բառերը այլևս քեզ համար չեն սիրելիս: Ինչքան խորդ է դարցել քեզ սիրելիս ասելը, իսկ ես այդպես չէի ուզում, բայց ցաովք ցանկություններս հաշվի չառար ու դրանք այդպես էլ չիրականացան:Իմ մեծ սիրուն ի պատասխան մնաց միայն մի դառը հիշողություն, և մարդու ինքնասպանությայն հասցնող վիրաորական ու նվաստացուցիչ խոսքեր:
Իսկ ես չկարողացա ինձ արժանապատիվ պահեմ, բայց դրանու մեղաորությանս տոկոսը չնչին էր, քանի որ կար այդ անիծյալ սերն ու սիրած մարդուն ենթարկվելու զզվելի բնազդը:Ինքս իմ վրա զարմանում եմ քեզ ատելու փոխարեն դեռ սիրում եմ, ու դրա համար ինձ նախատում: Քանի անգամ եմ ինձ խոսկ տվել, որ այլևս անգամ անունտ չեմ տա բայց կարոտը ինձնից ավելի ուժեղ էր լինում:
Հիմա ինչ որ ուժ ինձ օգնում է գոնե փորցել չզանգել, չգրել քեզ, դրանք միայն փորցեր են և անհայտ է հաջողությամբ կպսակվեն թե կջախջախվեն վերջնականապես: Ես փորձում եմ քեզ մորանալ իսկ դու քո պահվածքով ամեն կերպ նպաստում ես դրան: Ինձ թվում է մտածելու շատ բան ունեմ ու քո տված դեպի ավարտ տանող ուղղությունը ճիշտ է ընտրված:
Ps. Անամոթի պես քեզ դեռ սիրում եմ:
