Նա այնքան գեղեցիկ և հաճելի էր պատմում այդ ամենը այնքան վարակիչ, որ ակամայից ժպիտ հայտնվեց դեմքիս, մի բարի ու անկեղծ ժպիտ, որոնց պատճառը կարող են դառնալ միայն լավ հուշերը, այնպիսինները` որոնց մասին գիտենք միայն մենք երեքով Ես, Դու, Նա:
Նա չլքեց ինձ անգամ այսօր, երբ ի վիճակի չէի ոչինչ անելու, ամբողջ օրը ականջներիս մեջ ձայնդ էի լսում և անցորդների խորդ հայացքներում քոննեի փնտրում, որն այնքան ջերմ ու հարազատ էր ինձ համար: Եվ որի մասին ինձ այօր հիշեցնում է նա` Անձրևը:
Այն դեռ երկար կպատմի մեր պատմությունը. դրա մասին կլսեն բոլորը, սակայն ոչ ոք չի հասկանա Նրա լեզուն մեզանից բացի: Եվ ամեն անգամ նա կգա և կպատմի այն սիրահար զույգի խենթ արարքները, որի լուռ վկան է եղել նույն ինքը Անձրևը, իմ միակ անկեղծ ու անբաժան ընկերը:
Ան կարդալիս զգում էի, թե ինչքան բան ունեմ ասելու սրա մասին, իսկ հիմա հարմար բառեր անգամ չեմ գտնում...
ReplyDeleteԻրին անհամբեր կսպասեմ մեկնաբանություններիդ, գիտես եստեղի ամեն գրած Հոգուս աաաամենախորքիցա
ReplyDeleteկարդալիս աչքերս արցունքներով լցվեցին,շատ հուզիչ էր,չեմ կարողանում նկարագրել բառերով այն ինչ ես զգում էի :)
ReplyDeleteԳիտեմ Ան, դրա համար էլ սրանից առավել ոչինչ չեմ կարա ասեմ: Ամեն մի բառդ զգում եմ.
ReplyDeleteՄի բան կասեմ շնորհակալ եմ ինձ ոգեշնչողին:
ReplyDelete