Հիշում եմ. ես ոչինչ չեմ մոռանում

Ես սա չեմ ասում հիշաչար թվալու համար, պարզապես կյանքում կան բաներ, որոնք անհնար է ջնջել: Ցավոք ծնվելուց մեզ չեն ծրագրավորում և մենք չունենք delete all կամ ուղակի delete գործառույթները: Հրաշալի կլիներ.  ինչ ուզում ես մոռանալ, ընդգծեիր ,ապա delete և վերջ: Ավարտվեց մի ողջ պատմություն, չես էլ նեղվում, տանջվում, ազատվում ես այն ամենից, ինչը քեզ կխանգարեր ապրել:  Այդ դեպքում վախենալու մի բան է մնում` դատարկություն, դատարկ է մնում մի արկղ, որը նախկինում լեփ-լեցուն էր հուշերով ու զգացմունքներով: Այդ հնարավորությունը չկա, երևի ճիշտն էլ դա է: 
Ուզում եմ մտքիցս ջնջել այն ամենն, ինչը ցավ է պատճառում ինձ, այն արտահայտությունները, որոնք հերթական անգամ գալիս են մտքիս` ինձ ապացուցելու, որ ես քո համար ոչ մեկ եմ, չեմ եղել ու չեմ էլ դառնա: 
Ինչքան ել ցավոտ լինի, այս ամենը գիտակցում եմ ու հասկանում եմ, սկզբունքներիս դեմ եմ գնում այս ամենով, սակայն ետ դարձի կամուրջը վազուց է այրվել և ես անզոր եմ իմ զգացմունքնեիր առաջ, դրանք ավելի հզոր են, քան կամքս, առավել վեհ են, քան ինքնասիրությունս...


ps.
 Դժվար թե գտնվի որևէ մեկը ով չունի սիրած երգ կամ երաժշտություն, որը հուեր չարթնացնի.....`
Yiruma: River Flows In You