Thursday, December 29, 2011

Խաղ

Այսօր խաղի բացումը անում եմ ես, համարձակ քայլերով առանց կաշկանդվելու քայլում եմ դեպի <<Անդունդ>> կոչվող խաղը: Շուրջս սարսափած աչեքր են, որոնք ժամանակին վախեցել են ոտք դնել այստեղ, կիսանախանձկոտ հայացքներ են դրանք: Անտանելի դժվար է. քայլելիս կարծես փշոտ դաշտում լինես ոտաբոբիկ: Շուրջս հզոր մրցակիցներ են, որոնք համարցակվել են ձեռնոց նետել այն հորինվածքին, որը ճակատագիր է կոչվում:
Հաղթանակ, պարտությու, մեծ ու փոքր վտանգներ, հաճելի ու տհաճ պահեր, երբեմն այդ ամենն անտանելի է դառնում և քիչ է մնում փաղչեմ այս խաղից, սակայն փաղչելու ելքը մահն է իսկ ես մեռնել դեռ չեմ ուզում:
Հպարտորեն կտանեմ ամեն ինչ ամեն պարտություն, բայց չեմ հեռանա: Միգուցե սա ազարտ է, որից հրաժարվելը երկար տարիներ ու լավ աշխատանք է պահանջում:
Կյաք կոչող այս խաղը բոլորիս է ստիպում խաղալ իր ակնոններվ, այլապես դուք հեռացված եք դեպի հավերժական անհայտություն, այնտեղից վերադարցիճամփա չկա:
Ամուր բռնվեք այն նաև կարող է ձեզ նետել այնքան խորը, որ ինքներդ կցանկանաք դուրս գալ այդքան քաղցր խաղից` արդեն դաժա ու անտանելի դարցած:
Մողնից յուրաքանչյուրը լսել է այս արտահայտությունն ու ենթարկվել նրան`
-Ուշադրություն եկավ խախը մտնելու ձեր ժամանակը, եկեք ու պայքարեք:

0 коммент.:

Post a Comment